Charakterystyka i opis odmiany papryki Claudio
Słodka papryka jest częstym gościem na działkach przydomowych położonych na obszarach o ciepłym klimacie. Różnorodność gatunków hybrydowych pozwala każdemu mieszkańcowi lata znaleźć własną odmianę, która staje się jego ulubioną: można to powiedzieć o pieprzu Claudio F1. Wyjątkowość odmiany decyduje o różnorodności zastosowań owoców i łatwości uprawy.
Opis odmiany
Papryka Claudio to rodzaj słodkiej papryki należącej do kategorii hybryd. Półrozwinięte krzewy, szczątkowo mocne, w sprzyjających warunkach mogą osiągnąć wysokość 0,7 metra. Liście średniej do dużej wielkości są pomarszczone.
Owoce tej odmiany są duże, przypominające kształtem wydłużony sześcian. Błyszcząca skórka jest gładka i bardzo gruba. W stanie niedojrzałym owoce są ciemnozielone, jednak w miarę dojrzewania nabierają ciemnoczerwonego koloru.
Jeden krzew może dać hodowcy do 1 kg dużej, pięknej papryki. Każda waży 200 gramów, grubość ścianki dochodzi do 1 centymetra. Różnica polega na odporności na ciepło. W warunkach klimatycznych charakteryzujących się gorącym i suchym powietrzem papryka nie spowolni wzrostu i da doskonałe zbiory, ścianki owoców pozostaną jednakowo grube i mięsiste. Z jednego hektara można usunąć do 300 centów. Liczba nadających się do sprzedaży owoców wyniesie co najmniej 95 procent.
To bardzo dobry wskaźnik, dlatego Claudio jest z dużym powodzeniem stosowany do uprawy na skalę przemysłową w gospodarstwach rolnych.
Odmiana jest odporna na wirusa mozaiki tytoniu. Znajduje to odzwierciedlenie w cechach i opisie odmiany, z którą została zarejestrowana w Państwowym Rejestrze Rosji. Wyjątkowość gatunku pozwala na uprawę Claudio na Północnym Kaukazie - regionie o gorącym i wilgotnym klimacie.
Wykorzystanie owoców
Owoce Claudio można stosować wszędzie. Jego delikatny miąższ pozwala na spożywanie owoców w różnych formach:
- jako składnik świeżych sałatek;
- konserwowy;
- jako podstawa do farszu;
- w postaci słonej.
Owoce Claudio doskonale znoszą zamrażanie, można je suszyć i konserwować. Miazga zawiera dużą liczbę składników przydatnych zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych.
Zwyczajowo zbiera się owoce bułgarskiej papryki Claudio w stanie zielonym. Wyjaśnia to fakt, że papryka doskonale dojrzewa w temperaturze pokojowej, a ta procedura zbioru pozwala zachować prezentację większej liczby owoców. Nie ma w tym nic złego, skoro zielone papryki mają już dobrą soczystość i mięsność.
Możesz jeść Claudio na surowo, w tym celu musisz posiekać lub po prostu posiekać owoce.Zawiera ogromną ilość przydatnych pierwiastków śladowych.
Co ciekawe, papryka ma rekord pod względem witaminy C. Zawartość kwasu askorbinowego w papryce przewyższa nawet ilość zawartą w owocach cytrusowych.
Zalety i wady
Odmiana ma wiele zalet, które znalazły odzwierciedlenie w opisie papryki Claudio F1. Główne pozytywne cechy:
- bezpretensjonalność wobec warunków wzrostu;
- Oporność na choroby;
- wielkoowocowy;
- wytrzymałość cieplna;
- możliwość długotrwałego przechowywania;
- dobra tolerancja transportowa;
- doskonały smak;
- wczesna dojrzałość;
- wszechstronność zastosowania.
Oprócz wskazanych zalet pieprz Claudio charakteryzuje się kilkoma innymi niuansami:
- zwiększone wymagania dotyczące wskaźników wilgotności podłoża;
- mała szybkość przejścia od stanu dojrzałości technicznej do całkowitego wybarwienia.
Znając główne zalety i wady odmiany, możesz prawidłowo zaplanować proces uprawy i uzyskać doskonałe zbiory.
Rosnące funkcje
Wszechstronność uprawy jest jedną z najbardziej uderzających zalet tej kultury. Można go uprawiać zarówno w szklarni, jak i na otwartym łóżku. Opis odmiany mówi o jej wczesnej dojrzałości. Prowadzi to do tego, że ogrodnicy zaczynają ucztować na pierwszych pysznych warzywach już dwa i pół miesiąca po posadzeniu sadzonek.
Papryka ma pewne wymagania względem gleby, na której rośnie. Zgodnie z nimi zaleca się uprawiać go tam, gdzie wcześniej rosły takie rośliny:
- kapusta;
- buraczany;
- dynia;
- groszek;
- inne rośliny strączkowe.
Nie możesz sadzić papryki zamiast fasoli.
Sadzenie sadzonek powinno rozpocząć się mniej więcej w połowie marca, jednak każdy hodowca określa ten okres metodą prób i błędów, biorąc pod uwagę warunki, w których będzie uprawiana papryka Claudio i cechy klimatyczne terytorium.
Sadzi się nasiona pieprzu, pogłębiając je o 1 centymetr. Odległość między nasionami powinna wynosić co najmniej półtora centymetra. Jeśli go zmniejszysz, wyrosłe krzewy zaczną się nawzajem cieniać, co będzie miało zły wpływ na ich stan.
Natychmiast po posadzeniu nasiona należy podlać i przykryć grubą warstwą, aby odtworzyć warunki szklarniowe.
Po wykiełkowaniu należy szczególnie uważnie monitorować temperaturę powietrza. Wskaźnik nie powinien być niższy niż 22 ° С. Podstawowe znaczenie mają parametry wilgotności gleby i nasłonecznienia.
Sadząc sadzonki pieprzu Claudio w ziemi, należy pamiętać: rośliny nie powinny znajdować się w pobliżu ogórków. Schemat, według którego należy postępować podczas sadzenia, jest następujący: jedna roślina powinna rosnąć na obszarze ograniczonym odległością 0,4 na 0,5 metra. Zagrożenie mrozem w czasie sadzenia nie powinno już istnieć.
Miejsce przyszłego lądowania należy przygotować z wyprzedzeniem. Aby to zrobić, podłoże, na którym ma rosnąć Claudio, powinno być jesienią zasilane nawozami zawierającymi potas i fosfor. Natychmiast po zejściu na ląd otwory należy wypełnić wodą. Zaleca się, aby gleba była wystarczająco luźna, pożądane jest urządzenie odwadniające. Należy monitorować ilość wpadającego światła - w przypadku niedoboru zaleca się wyposażenie szklarni w dodatkowe źródła światła.
