Charakterystyka i opis odmiany jabłek Tellissaare, okres owocowania i odporność na choroby

Źródłem żelaza i błonnika owocowego jest jabłko. Aby ten niezbędny produkt leżał na stole przez cały rok, konieczne jest dobranie odpowiednich odmian jabłoni. Odmiany późno dojrzewające nadają się do przechowywania w zimie. W piwnicy można przechowywać owoce jabłoni Tellisaare do końca maja, początku czerwca, odmiana selekcji ludowej wpisana do państwowego rejestru drzew owocowych pod numerem 9811660 w 1987 roku.

Opis odmiany

Owoce Tellisaare osiągają masę od 100 do 140 g. Ich kształt jest okrągły, lekko spłaszczony, asymetryczny. Gęsty, zielonkawo-biały miąższ jest ukryty za gęstą błyszczącą skórką w kolorze cytryny z czerwonymi plamami i czerwonawymi paskami pokrywającymi część jabłka. Pomarańczowe ślady przypominające rdzę, guzki i plamy nie są chorobą, ale cechą tej odmiany. Duże jasne plamy pod skórką równomiernie pokrywają całą powierzchnię owocu.

Z opisu jabłoni podanego przez ogrodników z krajów bałtyckich, leningradzkiego i pskowskiego, Kaliningradu wynika, że ​​odmiana:

• wysoka wydajność;
• owocowanie zmienne, po roku;
• pierwszy plon można zebrać 5 lat po posadzeniu.

Pomimo tego, że ta jabłoń jest znana mieszkańcom Bałtyku od bardzo dawna, informacje o tej odmianie są raczej rzadkie. Istnieją pewne rozbieżności w opisach. Dotyczy to długości i grubości łodygi, średniej wagi jabłek, stabilnego lub zmiennego owocowania. Oczywiście zależy to od warunków klimatycznych obszaru uprawy jabłek Tellisaare.

Charakterystyka jabłoni

Jabłoń została po raz pierwszy opisana jako odmiana uprawna nieco ponad pół wieku temu przez J. Tellisaare, od którego została nazwana. Trudno powiedzieć, kiedy ta odmiana została faktycznie wyhodowana. Sądząc po opowieściach estońskich ogrodników-amatorów, ponad sto lat temu jabłka tej odmiany rosły już nad brzegiem jeziora o tej samej nazwie.

Spójrz również

Odmiany i metody radzenia sobie z ćmami na jabłoni za pomocą narkotyków i środków ludowej

Historia pochodzenia uprawianej rośliny pochodzi od nieznanej sadzonki, prawdopodobnie dzikiej zwierzyny. Przemyślany wybór drzewa o gęstej koronie, która ma zaokrąglony kształt, sięga lat sześćdziesiątych XX wieku. Na początku drugiej połowy XX wieku jabłoń była rozpowszechniona tylko w republikach bałtyckich. Doceniając wysoką smakowitość owoców średniej wielkości, długi okres przydatności do spożycia i wysokie plony, agronomowie w wielu regionach zdecydowali się na sady z Tellissaare.

Te jabłka nie zapuściły korzeni we wszystkich regionach. Umiarkowany klimat centralnej Rosji i krajów bałtyckich to optymalne warunki dla bezpretensjonalnej, późno kwitnącej rośliny. Oto zalety i wady tej odmiany:

• późne kwitnienie praktycznie eliminuje możliwość wystąpienia jałowych kwiatów spowodowanych nocnymi przymrozkami;
• dojrzewanie owoców do końca września wydłuża okres przydatności do spożycia;
• ciągłe obfite zbiory skracają żywotność drzewa;
• odporność jabłoni na mróz jest przeciętna, w ostrą zimę może umrzeć;
• zmiany grzybicze, parch Tellisaare nie są straszne.

Owocowanie średniej wielkości jabłoni jest stabilne dzięki niewielkiemu wzrostowi gałęzi. Pąki owocowe znajdują się na lokach - to cecha tej odmiany. Ocena degustacyjna pokazuje, że smak jabłka stołowego jest słodko-kwaśny, a aromat przyjemny i wyraźny.

Największą wadą Tellissaare rosnącej w regionach północno-zachodnich jest niska mrozoodporność.

Czas kwitnienia i dojrzewania owoców

Jabłoń Tellisaare kwitnie na przełomie maja i czerwca. Owoce dojrzewają do połowy września, ale konsumencką dojrzałość osiągają dopiero pod koniec października.

Jabłka mają dobre właściwości przechowalnicze. Przechowywany w chłodnym pomieszczeniu plon nie straci swojej prezentacji do lutego. Jeśli przechowujesz owoce zawinięte w papier lub w pudełku z piaskiem (w piwnicy), możesz nimi ucztować do czerwca.

Choroby i szkodniki

Klęska pnia przez porosty, mchy następuje z powodu nieprzestrzegania szczeliny między sadzonkami, która, gdy rosną korony, tworzy cieniowanie. Choroby jabłoni sadzonych na obszarach w pobliżu przelewających się rzek i na obszarach podmokłych:

• Cladonia;
• Hipogymnia;
• Parmelia;
• Dicranum;
• Mnium

Spójrz również

Opis i cechy odmiany jabłek Alesya, sadzenie, uprawa i pielęgnacja

Biorąc pod uwagę zgrabną koronę jabłoni Tellisaare, choroby te, jeśli odpowiednio się im zapobiegnie - wybielenie pnia, z większym prawdopodobieństwem zagrażają gałęziom ukrytym przez gęste liście.

Choroby wywoływane przez bakterie i wirusy mogą wpływać na niedojrzałe sadzonki przy niewłaściwym doborze materiału do sadzenia:

• Wirus martwicy tytoniu wyraża się w pigmentacji części liścia - utracie chlorofilu.
• Pseudomonas syringae van Hall objawia się pękaniem kory.
• Mnożenie jabłek, miotła jabłoniowa - pąki, które nie zakwitły wiosną, dają pęczek cienkich pędów.

Wszystkie powyższe choroby drzew dorosłych są leczone lub zatrzymywane, jeśli problem zostanie zauważony na czas i zostaną podjęte odpowiednie środki. Uratowanie sadzonek pierwszego roku jest praktycznie niemożliwe ze względu na przemijanie chorób wirusowych i genetycznych.

Mączniak prawdziwy, uszkodzenia liści z "zardzewiałymi" plamami, skręcanie liści nie zagraża drzewom owocowym Tellissaare, ponieważ są one wywoływane przez grzyby, na które odmiana estońska ma zwiększoną odporność.