Sadzenie i pielęgnacja Iberis w otwartym polu, opis najlepszych odmian

Miniaturowe, obficie kwitnące zioło z rodziny kapustowatych - Iberis, jest wszechobecne do uprawy na rabatach i na alpejskich wzgórzach. Pieprz to druga popularna nazwa kwiatu. Dbanie o Iberis jest proste, roślina jest bezpretensjonalna, ważne jest, aby wybrać miejsce na kwiat i prawidłowo go posadzić. Kwiat jest używany w projektowaniu krajobrazu, a także do cięcia i ozdabiania bukietów i kompozycji kwiatowych.

Opis i funkcje

W warunkach naturalnych Iberis występuje w Europie; w Rosji roślinę można znaleźć na Krymie, Kaukazie i na terytorium Krasnodaru. Główne cechy gatunku:

• System korzeniowy jest kluczowy.
• Kwiatostany powstają w formie parasola.
• Owocem jest strąk.
• Początek kwitnienia zależy od odmiany - początek maja lub sierpień.
• Roślina miodowa, wyraźny aromatyczny aromat w okresie kwitnienia.
• Istnieją gatunki wieloletnie i jednoroczne.

Społeczność Iberis obejmuje około 45 gatunków różnych ziół i krzewów. Gama kolorystyczna jest bogata, kwiaty występują w różnych odcieniach bieli, bzu, różu.

Rosnące sadzonki

Popularną metodą rozmnażania roślin jest sadzonka. Nasiona zbiera się z dojrzałych roślin po kwitnieniu lub kupuje się w wyspecjalizowanych sklepach. Nasiona są wstępnie przygotowane: dezynfekowane w roztworze brylantowej zieleni lub nadmanganianu potasu, a następnie sadzone w skrzynkach sadzonek.

wyczucie czasu

Sadzonki Iberis wysiewa się na przełomie lutego i marca. Nie należy zbyt mocno posypywać nasion, wystarczy głębokość 1-2 milimetrów, można użyć piasku.

Po 7-10 dniach pojawiają się pierwsze pędy, na etapie trzech prawdziwych liści krzewy nurkują i przesadzają do pojedynczych pojemników. Wielu ogrodników nie wybiera, system korzeniowy roślin jest bardzo delikatny i nie toleruje dobrze zabiegu.

Przygotowanie gleby

Głównym wymaganiem dla gleby jest jej luźność. Idealna jest gleba gliniasta z dodatkiem piasku i niewielkiej ilości torfu. Iberis może rosnąć na ubogich glebach, ale roślinie nie powinno brakować wilgoci.Unikaj przesuszenia gleby.

Jak sadzić

W skrzynkach sadzonek na przygotowanej glebie wciągane są rowki, w których ostrożnie układa się nasiona. Odstęp między roślinami powinien wynosić co najmniej 1 centymetr. Po posadzeniu ziemia jest podlewana, a pojemnik zamykany jest plastikową torbą i umieszczany na ciepłym, dobrze oświetlonym parapecie.

Podlewanie

Konieczne jest regularne nawadnianie przyszłych sadzonek za pomocą butelki z rozpylaczem z ciepłą wodą. Aby uniknąć wysokiej wilgotności wewnątrz „szklarni”, w celu wentylacji wykonano małe otwory z polietylenu.

Lądowanie w otwartym terenie

Iberis w otwartym terenie sadzi się z sadzonkami lub bezpośrednio przez nasiona w glebie. Czas sadzenia rośliny zielnej zależy od metody uprawy.

Kiedy sadzić

Sadzonki przygotowuje się do sadzenia w niezabezpieczonej glebie na początku - w połowie maja, musi minąć groźba nocnych przymrozków, a temperatura gleby musi wynosić min +10 Z.

Jeśli sadzenie roślin odbywa się z nasionami bezpośrednio na otwartym terenie, wówczas siew można przeprowadzić w połowie kwietnia, przykrywając na chwilę łóżka folią lub schronami z poliwęglanu.

Wybór miejsca

Miejsce dla Iberis powinno być słoneczne. Roślina nie toleruje stojącej wilgoci u korzeni i nie wytrzymuje długotrwałej suszy. Papryka może rosnąć na najbiedniejszych glebach rabat kwiatowych i ogrodów skalnych.

Wymagania glebowe

Gleba na pachnący kwiat powinna być luźna, gliniasta, z dodatkiem piasku. Wymagany jest drenaż. Kwasowość gleby - obojętna lub lekko zasadowa. Zbyt kwaśna gleba to wapno.

Schemat lądowania

Odstęp między sadzonkami jest utrzymywany na poziomie 15-20 centymetrów; dla celów projektowania krajobrazu nasadzenia są często zagęszczane lub odwrotnie, odległość jest zwiększana.

Uwaga: wszystkie czynności z młodymi roślinami są wykonywane ostrożnie, Iberis ma delikatny system korzeniowy, który łatwo uszkodzić podczas przesadzania.

Opieka

Pieprz to bezpretensjonalna roślina, która nie wymaga specjalistycznej opieki. Idealny dla początkujących hodowców. Podstawową zasadą opieki jest unikanie nadmiernego podlewania i częstych przeszczepów.

Spójrz również

Opis 27 odmian i odmian chryzantem rumianku, sadzenie i pielęgnacja

Podlewanie

Iberis to roślina odporna na suszę. Latem nasadzenia są podlewane w okresie długotrwałego upału. Konieczne jest nawadnianie rano lub wieczorem u nasady.

Top dressing

Przedstawiciel rodziny kapustowatych może rosnąć na ubogich glebach, nie potrzebuje specjalnych nawozów i regularnego karmienia. Wystarczy podlać krzewy dwa razy w roku (przed kwitnieniem i bezpośrednio po nim) złożonym płynnym nawozem mineralnym.

Przycinanie

W celu zachowania dekoracyjnego wyglądu krzewu zielnego przeprowadza się profilaktyczne przycinanie liści i wysuszonych łodyg. Na zimę wieloletnie iberyzy są odcinane, a korzenie przykrywane warstwą suchych liści.

Transfer

Byliny Iberis mogą rosnąć w jednym miejscu przez dziesięciolecia. Krzew rośnie z każdym rokiem coraz bardziej. Częste przeszczepy roślin są wysoce niepożądane. Mięta pieprzowa długo zakorzenia się w nowym miejscu, jest chora. Nigdy nie przesadzaj w okresie kwitnienia.

Po kwitnieniu

Po zakończeniu okresu kwitnienia należy usunąć z rośliny łodygi kwiatowe i wysuszone kwiatostany. Wprowadza się drugi opatrunek mineralny i krzew jest spudłowany. Nawet bez kwiatów roślina wygląda atrakcyjnie w kwietniku lub zjeżdżalni alpejskiej.

Przygotowanie do zimy

System korzeniowy bylin jest powierzchowny, wymaga ochrony przed mrozem i zimami z niewielką ilością śniegu. Po jesiennym cięciu krzew posypuje się warstwą suchych liści lub zamyka na zimę. Chociaż ibery są uznawane za rośliny odporne na zimno, należy zadbać o ich schronienie na zimę.

Choroby i szkodniki

Odporność bylin jest odporna, byliny nie chorują na choroby grzybowe. Głównym zagrożeniem są różne owady.

Ziemne pchły

Ulubioną ofiarą glinianych pcheł są młode, delikatne kiełki Iberis. Szkodnik atakuje roślinę natychmiast po wykiełkowaniu. Po wewnętrznej stronie blaszek liściowych tworzą się plamy, a na zewnątrz można zobaczyć rodzaj jasnozielonych ścieżek.

Mączne robaki

Owady z rzędu coccidi, popularnie nazywane wszy włochatymi. Atakują liście, łodygi Iberis, żywią się sokami roślinnymi. Gatunek pokrewny do skalowania owadów. Aktywnie rozmnaża się i żyje w warunkach zwiększonej suchości, boi się wilgoci.

Rośliny należy okresowo sprawdzać pod kątem występowania larw. Możesz usunąć je z liści ręcznie, czyszcząc wacikiem. „Aktara”, „Fitoverm”, „Iskra” to środki owadobójcze stosowane przeciwko robakom mącznym i pchłom ziemnym.

Mszyca

Żarłoczny szkodnik, który może całkowicie zniszczyć rośliny. Pierwszą oznaką infekcji jest zwijanie się liści. Przyglądając się bliżej, można dostrzec kolonie małych owadów. Często mszyce przenoszone są na Iberis z chorych chwastów. Do niszczenia szkodników stosuje się środki owadobójcze.

Grzyb

Pieprz nie jest podatny na infekcje chorobami grzybiczymi, nawet jeśli w pobliżu rosną porażone rośliny.

Reprodukcja

Popularną metodą rozmnażania Iberis jest dzielenie buszu. Niektórzy ogrodnicy uprawiają sadzonki z samodzielnie zebranych nasion. Zaleca się sadzenie roślin nasionami wiosną, krzew jest podzielony jesienią.

Zbieranie i przechowywanie nasion

Aby zebrać nasiona po kwitnieniu, łodygi kwiatowe nie są cięte, ale pozostawione do dojrzewania. Papryka to strąk z małym groszkiem. Dojrzały owoc kroi się i suszy. Strąki pękają po pewnym czasie, nasiona stają się łatwe do zdobycia.

Uwaga: zebrane nasiona przechowuj w suchym, ciemnym miejscu w szmatce lub papierowej torbie.

Dzielenie buszu

Po zakończeniu okresu kwitnienia lub przed nim, wieloletnie krzewy są wykopywane i dzielone na 2-3 niezależne krzewy. Najlepszy czas na tę metodę hodowli to kwiecień lub sierpień-wrzesień.

System korzeniowy rośliny należy traktować ze szczególną ostrożnością, jest bardzo delikatny, a po uszkodzeniu Iberis długo się zakorzeni.

Sadzonki

Do sadzonek najlepiej nadają się pędy Iberis wypuszczone po kwitnieniu i przycięciu głównych łodyg kwitnących. Sadzonki są cięte na 10-15 centymetrów, wkładane do słoika z wodą, gdy tylko pojawią się korzenie i liście, sadzonki przesadza się do szklarni lub do garnka z ziemią. Po około miesiącu kwiat można przesadzić na stałe lub pozostawić na zimę w szklarni.

Rodzaje

W projektowaniu krajobrazu stosuje się różne typy Iberis, na podstawie których uzyskuje się różne odmiany hybrydowe.

Gorzki

Często mylony z chwastami. Roczny. Ukazuje się na Kaukazie i na terytorium Krasnodaru. Iberis jest popularnie nazywany musztardą wiejską. Wysokość krzewu wynosi 15 centymetrów, tworzy białe baldaszkowate kwiatostany.

Spójrz również

Właściwości lecznicze i przeciwwskazania rododendronów, zastosowanie w medycynie tradycyjnej

Parasol

Piękne zioło ozdobne. Służy do tworzenia dywanów, klombów i zjeżdżalni alpejskich. Występuje w różnych wariantach kolorystycznych: białym, różowym, liliowym.

Gibraltar

Iberis-chameleon - gibraltar, w okresie kwitnienia zmienia kolor z białego na fioletowy. Tworzy kwitnące ozdobne poduszki o średnicy powyżej 30 centymetrów. Stosuje się go w pojedynczych nasadzeniach i ogrodach skalnych.

krymski

Miniaturowy krzew o wysokości nie większej niż 10 cm, używany do ozdabiania ogrodów skalnych. Rośnie na ubogich glebach skalistych. Kolorystyka jest biało-liliowa.

Skalisty

Wysokość buszu wynosi 15 centymetrów. Tworzy kwiatostany baldaszkowate. Idealny do ogrodów skalnych. Powierzchowny system korzeniowy jest dość kruchy; rośliny należy przesadzać ostrożnie.

Zimozielony

Klasyczna odmiana Iberis. Wysokość - 50 centymetrów. W okresie kwitnienia kwiatostany parasolowe całkowicie pokrywają krzew. Pędy wyprostowane, rozłożyste. Po kwitnieniu wymaga dekoracyjnego przycinania.

Popularne odmiany

Gama odmian Iberis jest dość obszerna. Aby udekorować klomby i ogrody skalne, stosuje się jednocześnie sadzenie różnych odmian. Ta technika tworzy różnorodne kolory o podobnych kształtach.

Czerwony błysk

Przedstawiciel gatunku parasolowego. Pachnąca roślina to roślina miododajna. Roczny. Tworzy baldaszkowate kwiatostany o jaskrawoczerwonym kolorze. Spektakularna odmiana używana do ozdabiania ogrodów skalnych, stosowana jako kultura doniczkowa.

Wróżkowa mieszanka

Tworzy mały zielny krzew o wysokości nie większej niż 20 centymetrów. Gęste kwiatostany zbierane są w parasolach. Kolorystyka jest bogata i reprezentowana przez różne pastelowe odcienie różu i fioletu.

Tom Tumb

Odmiana skalista Iberis, nisko rosnący krzew zielny. Kwiatostany o śnieżnobiałym kolorze, całkowicie pokrywające roślinę. Uprawiana jest do celów dekoracyjnych w ogrodach skalnych.

Hyacinteblutige Riesen

Skalista widok o wysokości do 40 centymetrów. Kwitnie w jasnofioletowym kolorze. Czas kwitnienia wynosi 1,5 miesiąca. W projektowaniu krajobrazu służy jako roślina krawężnikowa, świetnie wygląda w bukietach, może być uprawiana w doniczkach w warunkach wewnętrznych.

Weiss Riesen

Gorzka odmiana Iberis do 30 cm wysokości. Kwiatostany są białe, kolumnowe, baldaszkowate, o średnicy 1,5 centymetra. Liście są naprzemienne, ząbkowane. Kwitnienie trwa 2 miesiące.

Dana

Obficie kwitnąca odmiana wiecznie zielonego pieprzu. Wysokość dorosłej rośliny wynosi 15 centymetrów. Kwiatostany mają kształt parasola, liliowy. Pachnąca roślina to roślina miododajna.

Znajdź wszystko

Nisko rosnący, rozłożysty krzew wiecznie zielonej papryki o wysokości do 30 centymetrów. Czas kwitnienia wynosi 1 miesiąc. Może ponownie zakwitnąć w ostatniej fazie lata.

Miniaturowe stado

Popularna karłowata odmiana wiecznie zielonego Iberis. Tworzy mały zgrabny krzew o wysokości do 15 centymetrów. Nadaje się do uprawy w ogrodach skalnych. Kwiatostany są białe.

Beza jeżynowa

Różnorodność parasolek Iberis. Nadaje się do cięcia, wysokość dorosłej rośliny wynosi 40 centymetrów. Kwiatostany powstają dość duże, o średnicy ponad 5 centymetrów. Kolory: od mlecznobiałej do głębokiego fioletu.

Góra lodowa

Pachnąca odmiana papryki parasolowej. Roślina miodowa. Wysokość dorosłej rośliny wynosi 40 centymetrów i nadaje się do ozdabiania bukietów i kompozycji kwiatowych. Kwiatostany są białe.

Candytaft

Iberis of Gibraltar, kwiat kameleona, zmienia kolor z delikatnego liliowego na głęboki fiolet w okresie kwitnienia. Wygląda spektakularnie w ogrodach skalnych i miejskich rabatach kwiatowych.

Opad śniegu

Odwieczna odmiana wiecznie zielonego pieprzu. Dorasta do wysokości nie większej niż 20 centymetrów. Kwiaty przypominają śnieżnobiałe płatki śniegu. Stosuje się go w pojedynczych nasadzeniach i ogrodach skalnych.

Właściwości lecznicze i zastosowanie w medycynie

Mięta pieprzowa to roślina lecznicza poszukiwana w medycynie ludowej. Stosuje się wywary i nalewki z korzeni, liści i kwiatostanów rośliny:

• Jako środek żółciopędny.
• W leczeniu zapalenia żołądka i wrzodów.
• Jako środek przeciwnowotworowy.
• Do szybkiego gojenia i dezynfekcji ran.
• Przeciw dnie.
• Aby złagodzić obrzęki i pobudzić apetyt.

Stosując środki ludowe firmy Iberis, należy pamiętać, że roślina jest trująca. W przypadku nieprzestrzegania dawki może wystąpić reakcja alergiczna lub zatrucie.

Użyj w projektowaniu krajobrazu

Zimozielony krzew zielny jest ulubionym kwiatem ogrodników do ozdabiania ogrodów skalnych i oprawiania klombów i ogrodów skalnych. Najlepsze kombinacje z Iberis:

• Różne drzewa iglaste.
• Hiacynty i żonkile.
• Pełzające zielone rośliny.
• Dzwony i nagietki.

Podczas dekorowania klombów stosuje się różne warianty kolorystyczne i odmiany roślin.Pieprz w połączeniu z iglakami podkreśla elegancję skalnych ogrodów. Rośliny okrywowe i Iberis wyglądają doskonale w ogrodach skalnych.

Mięta pieprzowa jest bezpretensjonalna i jest w stanie szybko dostosować się do kaprysów natury i zmian warunków środowiskowych. Pachnąca roślina praktycznie nie choruje, nadaje się do uprawy przez początkujących ogrodników.