Sadzenie i pielęgnacja śliwek w regionie Leningradu, którą odmianę wybrać
Region Leningradu to region naszego kraju o zimnym, zmiennym klimacie. Można tu uprawiać sady owocowe, ważny jest dobór odpowiednich odmian i gatunków drzew owocowych. Śliwka to pestkowe drzewo owocowe przystosowane do warunków pogodowych północnych regionów. Aby uzyskać przyzwoite zbiory, musisz znać niuanse uprawy śliwek w regionie Leningradu: system sadzenia, odmiany strefowe i zasady pielęgnacji sadów śliwkowych na północy.
Trudności w uprawie śliwek w regionie Leningradu
Region północno-zachodni ma specyficzny klimat i specyficzne gleby. Z drzew owocowych na terytorium regionu Leningradu zakorzeniają się tylko odporne na zimno odmiany strefowe. Praca hodowców trwa, co roku powstają nowe, ulepszone odmiany śliwek.
Najlepsze odmiany odpowiednie dla regionu
Dla regionu Leningradu wyhodowano wiele odmian. Te same odmiany dobrze zakorzeniają się na Uralu w regionie Wołgi, są odporne na ekstremalne temperatury, długotrwałe zimne trzaski i zimotrwalosc. Najlepsze odmiany śliwek dla regionu Leningradu są popularne wśród ogrodników w innych regionach.
Ochakovskaya żółty
Pyszna odmiana śliwki, charakteryzująca się zwiększonym zapotrzebowaniem na pielęgnację. Produktywność jest przeciętna, zmiany mrozu i temperatury trudno tolerować, preferuje klimat południowy. Owoce są podatne na pękanie i odpadanie przy wietrznej pogodzie. Do celów komercyjnych żółć Ochakovskaya nie jest uprawiana, kultura wymaga zapylenia z sąsiednich śliwek. Nie co roku owocuje.
Pomimo wszystkich swoich niedociągnięć żółta Ochakowska zakochała się w ogrodnikach z regionu Leningradu za niezwykły soczysty słodki smak dojrzałych owoców, drzewa są łatwo rozmnażane przez sadzonki.
Kolkhoz renklode
Odmiana sprawdzona od dziesięcioleci, która nie straciła popularności wśród ogrodników z regionu Leningradu. Kołchoz Michurin Ivan Vladimirovich stworzył Renklode, krzyżując tarninę (dziką śliwkę) z Green Renklode. Dzięki temu śliwka odziedziczyła doskonałą mrozoodporność i odporność na wahania temperatury.
Stabilny plon i wczesna dojrzałość to charakterystyczne cechy kołchozu Renklode. Jedyną wadą jest zrzucanie owoców, gdy śliwka jest przejrzała.
Prezent dla Petersburga
Hybrydowa śliwka wiśniowa, przeznaczona do uprawy w regionie Leningradu pod koniec lat dziewięćdziesiątych.Od genetycznych zalet Prezentu dla Petersburga wyróżnia się wysoką wydajność, odporność na choroby, mrozoodporność. Drzewo jest w stanie szybko wyleczyć się z uszkodzeń mechanicznych.
Główną wadą jest niezdolność do samozapylenia.
Etiuda
Ulepszona średnio wczesna odmiana śliwki, charakteryzująca się podwyższoną zimotrwalością. Pierwsze zbiory z sadu śliwkowego zaowocują czwartym rokiem życia młodych sadzonek. Badanie dotyczy odmian samozapłodnionych drzew owocowych.
Przeznaczenie odmiany stołowej, doskonałej do uprawy na osobistych działkach przydomowych. Nie wymaga specjalnych dodatkowych schronień zimą. Odporny na choroby grzybowe i szkodniki.
Wczesne dojrzewanie czerwone
Jest uprawiany w regionie Leningradu od późnych lat czterdziestych. Wcześnie dojrzewająca czerwień to piękna odmiana śliwy, małe zadbane drzewo zdobi krajobraz osobistych działek. Wytrzymuje mrozy do -38 C, odmiana samopłodna, bezpretensjonalna, z godnością znosi zarówno suszę, jak i podlewanie.
Wczesne okrągłe dojrzewanie
Odmiana należy do selekcji Leningradu i została wyhodowana specjalnie dla tego regionu. Zalety Round Ripe to wczesna dojrzałość, wysoki smak dojrzałych owoców. Wytrzymałość na mróz i zmiany temperatury jest przeciętna; w ostre zimy drzewa mogą całkowicie wymarznąć. Do zapylania potrzebne są towarzystwa, Skorospelka jest odmianą okrągłą, samozapłodną.
Emma Lepperman
Odmiana śliwkowa niemieckiej selekcji, popularna w krajach bałtyckich, w Polsce, gdzie uprawiana jest komercyjnie. Emma Lepperman dobrze zakorzeniła się w północno-zachodnim regionie naszego kraju, wymaga zapylenia krzyżowego, ma wysoki plon. Niuanse pielęgnacji - drzewa wymagają systematycznego przycinania. Na Zachodzie odmiana uważana jest za jedną z najbardziej opłacalnych.
Edynburg
Wysokowydajna angielska odmiana śliwki kolumnowej zimotrwałej. Drzewo jest genetycznie odporne na klasterosporiozę, samo-płodne. Smak dojrzałych owoców jest słodko-kwaśny. Nadaje się do uprawy w regionie Leningradu.
Sen Oryola
Przedstawicielem selekcji dalekowschodniej jest chińska śliwka ogrodowa. Młode sadzonki owocują w trzecim roku życia. Odmiana jest częściowo samozapłodna, mrozoodporna, znosi suszę. Wady obejmują stopniowe mielenie owoców.
Popularna nazwa Snu Oryol jest trójkolorowa, ze względu na specyfikę kwitnienia śliwy.
Piękno Wołgi
Różnorodny wybór Samary, uprawiany wszędzie: w centralnej Rosji, regionie Wołgi, regionie Leningradu i innych regionach. Największe zbiory osiąga się w południowych regionach uprawy, drzewo jest ciepłolubne, wymagające oświetlenia. Dobrze znosi suszę, daje dobre zbiory. Śliwka jest najbardziej podatna na mróz w okresie kwitnienia.
Przy nadmiernej wilgoci owoce pękają, okres świeżego przechowywania plonu jest ograniczony.
Alyonushka
Chińska śliwka selekcji Oryol. Zimotrwalosc rośliny jest średnia, ale drzewa są w stanie wytrzymać wahania temperatury w okresie wiosenno-jesiennym. Plon jest niewielki, ale drzewo wydaje owoce każdego roku. Odmiana jest genetycznie odporna na przebarwienia i moniliozę.
Wady Alyonushka obejmują predyspozycje drzew do pokonania mszyc.
Zasady lądowania
Region Leningradu to najbardziej wysunięty na północ region naszego kraju, w którym wolno uprawiać sady pestkowe.
Zaleca się sadzenie młodych sadzonek wczesną wiosną. Prace przygotowawcze są przeprowadzane z wyprzedzeniem:
- Wybierz słoneczne miejsce bez przeciągów.
- Glebę ostrożnie wykopuje się w promieniu jednego metra z prędkością otworu o szerokości 90 centymetrów.
- Kopią dołek na głębokość 60 centymetrów i stosują mineralno-organiczny kompleks nawozów.
Jako opatrunek wierzchni dodaje się mieszankę próchnicy, torfu, piasku i popiołu drzewnego, zmieszanych w równych proporcjach, można dodać garść mocznika.
Następnie zacznij sadzić sadzonki. Wzór sadzenia dla różnych odmian śliwek będzie różny: od 1,5 metra między roślinami do 3 metrów. Odległość między rzędami w sadzie będzie wynosić 5-6 metrów.
Korzenie młodego drzewa należy ostrożnie rozłożyć i docisnąć ręcznie, otwór równomiernie zasypać ziemią i docisnąć, następnie podlać śliwkę i ściółkować koło pnia. Możesz użyć trocin lub świeżo skoszonej trawy.
Uwaga! W przypadku niektórych odmian śliwek można zastosować dodatkowe podparcie w postaci kołka umieszczonego po północnej stronie w odległości 15-20 centymetrów od pnia drzewa.
Funkcje pielęgnacyjne
Pielęgnacja sadu obejmuje:
- System irygacyjny.
- Regularne karmienie.
- Leczenie chorób i szkodników.
- Przycinanie gałęzi (dla niektórych odmian).
Większość odmian śliwek nie lubi nadmiernej wilgoci i łatwo toleruje suszę. Jednak długotrwałe wysychanie gleby może wpłynąć na smak owoców i zdrowie samej rośliny. W przypadku długotrwałych upałów zaleca się podlewać plantacje owoców w ilości 50 litrów wody na roślinę.
Uwaga: po pojawieniu się owoców można powiedzieć o poziomie wilgotności gleby: jeśli owoce są pęknięte, śliwka nie ma wystarczającej wilgoci, jeśli liście drzewa aktywnie żółkną, a wierzch obumrze, może powstać stagnacja wody u korzeni rośliny.
Nadmierna wilgoć jest szczególnie szkodliwa dla roślin w okresie wegetacji, przy obfitych opadach deszczu w tym okresie wykonuje się specjalne rowki odprowadzające wilgoć w kole przy łodydze.
Z nawozów śliwka potrzebuje nawożenia fosforem, azotem i potasem. Superfosfat lub mocznik zmieszany z nawozami organicznymi jest niezbędnym nawozem drzew na różnych etapach wzrostu.
Dbając o nasadzenia śliwek, należy zwrócić uwagę na niuanse określonej odmiany: niektóre drzewa potrzebują towarzyszy zapylaczy, wymagają przycinania lub dodatkowego schronienia na zimę.
Pierwsze przycinanie śliwek przeprowadza się wczesną wiosną, to przerzedzenie nazywa się sanitarne. Głównym zadaniem jest usuwanie uszkodzonych przez mróz, chorych gałęzi. Latem usuwa się pędy korzeni śliwki, odbierając siłę drzewu. Miejsca ściętych gałęzi pokryte są boiskiem ogrodowym lub gliną.
Choroby i szkodniki
W regionie Leningradu sady śliwowe są narażone na następujące choroby i szkodniki:
- Monilioza. Choroba grzybicza atakująca kwiaty, pąki, gałęzie i pnie śliwek. Na korze drzew tworzą się szare narośla, pędy brązowieją, wyglądają jak spalone, liście czernieją i opadają.
- Tworzenie się gumy na pniach i gałęziach roślin. Owoce mogą ulec zakażeniu. Na śliwkach pojawia się rodzaj zbrylonych kropelek przypominających żywicę.
- Rdza to choroba grzybicza, która objawia się w postaci brązowych plam z żółtą obwódką, roślina traci siłę, wzrost spowalnia.
- Clasterosporium lub perforowane plamienie - owoce śliwki są usiane czarnymi i szarymi plamami, z czasem drzewa zaczynają gumować.
- Mszyce to pasożytnicze owady żyjące z drzew i żywiące się ich sokami. Kolonie mogą całkowicie zniszczyć uprawy.
- Roztocze żółciowe - żyje na liściach drzew, żywi się sokiem drzewnym. Dotknięte liście żółkną i opadają, wszystkie procesy metaboliczne są zawieszone.
Do zwalczania szkodników owadzich stosuje się środki owadobójcze: „Aktellik”, „Aktofit”, „Iskra”, „Aktara”. Zabiegi grzybobójcze przeprowadza się przeciwko chorobom grzybiczym, uszkodzone części są usuwane i spalane.
Dla jak najlepszej odporności drzew owocowych na choroby zaleca się selekcję odmian strefowych, odpornych genetycznie na infekcje dolegliwościami śliwkowymi.
Jako środek zapobiegawczy przed infekcjami zaleca się wybielanie pni wapnem w odległości 1,5 metra od korzenia rośliny.
W okresie owocowania nie przeprowadzaj zabiegów insektycydami i fungicydami. Owoce nie będą jadalne. Główne etapy przetwarzania: wczesna wiosna (okres pączkowania), zestaw pąków, kwitnienie, przetwarzanie jesienne (po owocowaniu).
Region Leningradu to region północny o zmiennym klimacie, ale można tu uprawiać sady. Uprawiając śliwki, ogrodnicy powinni odpowiednio systematycznie pielęgnować rośliny, wybierać dostępne sprawdzone, strefowe odmiany oraz opryskiwać drzewka przeciw szkodnikom i chorobom. Niektóre odmiany śliwek wymagają dodatkowego schronienia na zimę.
