Opis i charakterystyka owiec rasy Romanowów, hodowla i karmienie

Owce rasy Romanowów to bydło o grubej wełnie o kierunku produktywności futra. Nazwa rasy pochodzi od jej pochodzenia - owce były hodowane w powiecie Romanow-Borisoglebsk w obwodzie jarosławskim. Do hodowli wykorzystano bezrogie rasy miejscowego bydła. Barany Romanowów mają wiele zalet, dlatego wielu rolników woli je hodować.

Pochodzenie rasy Romanowów

Po raz pierwszy w faktach historycznych o rasie wspomniano w 1802 r., Wskazuje to na pojawienie się bydła Romanowów w XVIII wieku. Chłopi zajmowali się samodzielną selekcją, próbując wyhodować rasę bezpretensjonalną dla warunków klimatycznych, wszystkożerną (mogłaby istnieć i aktywnie rozmnażać się na rasach siana i traw), wyróżniałyby się dobrymi wskaźnikami produkcji mięsa i wełny.

Pomimo tego, że hodowlą owiec zajmowali się nie naukowcy, rasa Romanowów jest uważana za praktycznie najlepszą spośród innych rosyjskich odmian.

Wygląd i cechy owiec

Ogólnie przyjęte cechy pozostały niezmienione do dziś, chociaż zostały zatwierdzone w 1908 roku:

• silny, mocno rozwinięty szkielet;
• bezrogie, sucha głowa z garbowanym nosem, podłużnym kształtem czaszki;
• stojące uszy;
• proste linie kręgosłupa i kłębu;
• korpus ma kształt beczki z okrągłymi żebrami;
• proste, mocne nogi;
• ogony - u owiec - 7-10 centymetrów, u baranów - do 13 centymetrów;
• wysokość - około 70 centymetrów;
• średnia waga tryków to 65-70 kilogramów, jasna - 45-55 kilogramów.

Wełna zawiera dużo puchu, tworząc warkocze z lokami w górnej części, wełna jest gruba, 2600-2800 włókien na centymetr kwadratowy powierzchni skóry. Nowonarodzone jagnięta mają czarne włosy, które po miesiącu zaczynają się rozjaśniać, osiągając całkowitą depigmentację po pięciu miesiącach. Na głowie i uszach są białe znaczenia. Owce są strzyżone trzy razy w roku, do produkcji filcowania używana jest wełna.

Główne aspekty pozytywne i negatywne

W skali hodowli zwierząt w Rosji owce Romanowów nie stanowią dużej części żywego inwentarza, chociaż rasa ma wiele zalet:

• prosta pielęgnacja - owce Romanowów hodowano jako bezpretensjonalną rasę chłopską, która nie wymaga specjalnych warunków do utrzymania. Te barany są skromne i prawie wszystkożerne.Dla nich drogie uprawy paszowe i specjalne warunki przetrzymywania nie są ważne, a opieka nie jest trudna;
• oszczędność paszy - przez większość roku zwierzęta gospodarskie powinny wypasać się na pastwiskach. Zimą owce potrzebują stałego jadłospisu kiszonki i siana. Aby uniknąć rozwoju niedoboru witamin, warto dodać niewielką ilość drogiej, wysokiej jakości paszy witaminowej;
• wysokiej jakości skóry owcze - wiele źródeł twierdzi, że kożuch rasy Romanowów jest najwyższej jakości na świecie i jest odpowiednio oceniany;
• płodność - liczba owiec Romanowów może wzrosnąć 2,5-krotnie w ciągu zaledwie roku ze względu na zdolność owiec do urodzenia kilku jagniąt jednocześnie;
• dobra wydajność mięsna - przy wadze młodego jagnięcia (7-8 miesięcy) wynoszącej 40 kilogramów do uzyskania wydajności ubojowej potrzeba co najmniej 20 kilogramów czystej masy mięsnej.

Romanow i inne rasy owiec mają wspólne wady - lękliwość, uzależnienie od warunków atmosferycznych, w szczególności przeciągi, nietolerancja na wilgoć, przyleganie do pasożytów. Rasa Romanowów mogłaby słusznie zyskać dużą popularność, gdyby owce dawały więcej wełny. Roczna produkcja skóry owczej z jednej głowy wynosi około 3,5 kg. Dla porównania tryki merynosów przynoszą 7-8 kilogramów wełny w ciągu tych samych 12 miesięcy.

Inną wadą rasy jest skłonność do przeziębień i chorób oskrzelowo-płucnych.

Ze względu na słabe, lekkie owce wielu rolników wybiera inne rasy, ponieważ boją się trzymać zwierzęta na pastwisku do zimna i są zmuszeni wydawać pieniądze na budowę przestronnych, ciepłych owczarni.

Spójrz również

Ile mleka dają owce dziennie oraz jakie są korzyści i szkody, których rasy nie można doić

Subtelności konserwacji i pielęgnacji

Osoby, które jako pierwsze zdecydowały się zająć hodowlą owiec, są zainteresowane tym, jak właściwie utrzymywać i pielęgnować bydło Romanowów. Jak już wspomniano, owce tego typu są skromne, nie wymagają specjalnych warunków. Nie zamarzają w ekstremalnie niskich temperaturach, ponieważ owce mają grubą skórę i grubą warstwę sierści. Najlepiej używać czystej ściółki ze słomy lub siana, nie należy używać ściółki trocinowej i torfowej.

Rasa Romanowów często ma problemy zdrowotne, zaczynają się pasożyty, pogarsza się jakość skóry owczej, płodność spada z taką samą zawartością w boksie. Dlatego zaleca się wypasanie populacji rasy Romanowów aż do nadejścia przymrozków, ograniczając ich pobyt w owczarniach jedynie w okresach mroźnych zim.

Nawet zimą owce należy wyprowadzić na krótki czas na zewnątrz, aby mogły zaczerpnąć powietrza. Zapobiegnie to chorobom oskrzelowo-płucnym i wzmocni układ odpornościowy.

Zaleca się wypas nawet na zubożałych pastwiskach, najważniejsze jest unikanie zalanych i leśnych łąk, miejsc z podmokłą glebą. Ze względu na zwiększoną wilgotność takich pastwisk u zwierząt gospodarskich mogą rozwinąć się choroby układu pokarmowego. Możesz zrobić sztuczne, sadząc je wcześniej zbożami i roślinami strączkowymi o wieloletnim kwitnieniu.

Karmienie rasy

Przedstawiciele odmiany Romanowów są bezpretensjonalni w jedzeniu. Można je karmić zarówno odpadami spożywczymi, jak i ziołami, roślinami okopowymi. W miesiącach letnich owce pewnie zdobywają zapasy tłuszczu na pastwiskach, ale muszą być dodatkowo karmione suplementami mineralnymi i niewielką ilością koncentratu. Musi być świeży, co pozytywnie wpływa na jakość skór baranich i wołowych.

Zimą konieczne jest zapewnienie owcom soczystej paszy w postaci kiszonki i roślin okopowych, ale dieta składa się z siana (najlepiej lucerny) oraz paszy objętościowej (słoma i gałązki drzew, które są dodatkowym źródłem witamin). Trawa koniczyny, roślin strączkowych i zbóż jest przydatna dla owiec Romanowa. Paruj słomę przed karmieniem.

Karmienie królowych powinno obejmować paszę treściwą, a tryki lęgowe powinny zawierać suplementy diety poprawiające funkcje układu rozrodczego.

Jest to ważne dla zdrowego potomstwa. Mąka z innymi rodzajami paszy nie jest preferowana do karmienia bydła Romanowów, ponieważ uzyskana skóra owcza jest głównym źródłem produkcji owiec, zwierzęta gospodarskie mogą bardzo plamić sierść.

Spójrz również

Nazwy i cechy gruzińskich ras owiec, które lepiej wybrać

Jak rozmnażać

Romanowscy są bardzo płodni:

• 6-8% matek przynosi jedno jagnię;
• dwa - 39-40%;
• trzy - 45-46%;
• od czterech do ośmiu - 9-10%.

Vivid osiąga dojrzałość płciową w wieku około jednego roku. Rolnicy zajmujący się hodowlą owiec Romanowów uważają, że możliwe jest krycie owiec jasnych, które osiągnęły masę ciała 70-75% wagi dorosłej owiec (co najmniej 41-42 kilogramy).

Jeśli jaglenie występuje trzy razy w ciągu dwóch lat, zaleca się jagnięce ubite zgodnie z następującym schematem:

• pierwsze krycie - od 15 lipca do 1 września, krycie - od 15 grudnia do 1 lutego;
• drugie krycie - od 5 marca do 1 maja, jagnię - od 15 sierpnia do 1 października;
• trzecie krycie - od 15 listopada do 1 lutego, krycie - od 14 kwietnia do 1 czerwca.

Jagnięta zaraz po urodzeniu potrzebują ciepła - ważne jest, aby je wysuszyć i ogrzać pod lampami znajdującymi się 70-80 centymetrów od podłogi. Optymalny reżim temperaturowy to 20 ° C, wilgotność 70%. Po odsadzeniu jagnięcia od jaśniejszych jagniąt nie wymaga już specjalnej pracochłonnej pielęgnacji. Wczesne odsadzenie polega na przejściu na preparaty mlekozastępcze w wieku 1-3 dni po urodzeniu, po 45 dniach jagniętom podaje się paszę suchą i roślinną.

Pospolite choroby

Owce Romanowów mają cechę anatomiczną - przejście raczej wąskiego oskrzela z tchawicy do prawej wierzchołkowej części płuc. Ze względu na oddychanie brzuszne ten typ bydła ma obniżoną wentylację płuc, dlatego owce Romanowów są wrażliwe na wilgoć, przeciągi, nagłe zmiany temperatury, szczególnie w warunkach niezrównoważonego żywienia i obniżonej odporności. Zwierzęta gospodarskie często cierpią na choroby oskrzeli i płuc.

Inne choroby owiec Romanowów są podobne do innych ras:

• patologie układu pokarmowego, takie jak niestrawność, zapalenie żołądka i jelit, bębenek (wzdęcia);
• uszkodzenia przez pasożyty (robaki, larwy gadfly, pchły);
• choroby epidemiologiczne (ospa, dżuma).

W celu zapobiegania epidemiom przeprowadza się rutynowe szczepienia, przyczyniając się do zachowania populacji zwierząt gospodarskich. Leczenie skóry przed uszkodzeniem przez szkodniki, grzyby i patogeny bakteryjne powinno być wykonywane regularnie.

Rasę owiec Romanowów słusznie można uznać za dumę hodowli krajowej, chociaż pomimo korzystnych zalet tego typu bydła nie zwraca na to uwagi wielu zagranicznych hodowców owiec. Początkującym hodowcom owiec zaleca się zdobycie doświadczenia właśnie w hodowli owiec Romanowów, dzięki ich plenności, doskonałej jakości skór owczych i dobrym wskaźnikom produkcji mięsa.