Opis i charakterystyka czerwonych krów duńskich, ich skład

Aby zwiększyć produktywność zwierząt, hodowcy stale rozwijają nowe rasy i ulepszają istniejące. Jest to szczególnie ważne dla rolników zajmujących się produkcją mięsa i mleka, ponieważ produkty te cieszą się dużym zainteresowaniem konsumentów. Dla tych rolników hodowla wysokowydajnych krów rasy czerwonej duńskiej jest uważana za bezpieczny zakład.

Historia hodowli

Rasa ta jest reprezentantem trendów mleczarskich i mięsno-mleczarskich w hodowli zwierząt, których początki sięgają XVIII-XIX wieku, kiedy to duńscy chłopi krzyżowali lokalne bydło z rasami Angler, Ballum, North Schleswig, Shorthorn.

Czerwony duński jest uważany za jedną z gałęzi skandynawskiego masywu czerwonych ras mlecznych, w skład którego wchodzą także norweski i szwedzki, w pobliżu fińskiego Ayrshire.

Jak rasa się rozwinęła

Rasa wędkarza jest uważana za pierwsze ogniwo w rozwoju duńskiej krowy. Aby zwiększyć masę, poprawić dane zewnętrzne, skrzyżowano ją z bykami Shorthorn. Połowa urodzonych z nich zwierząt była mieszana z bykami duńskimi o wysokim rodowodzie. W rezultacie czerwona duńska krowa nabrała solidnej sylwetki, mocnych mięśni, zaczęła ważyć więcej i dawać więcej mleka. W ten sposób uzyskano jedną z najbardziej produktywnych ras bydła mlecznego na świecie, nad którą hodowcy wciąż pracują nad jej udoskonaleniem.

Czerwone białoruskie bydło jest również ulepszane dzięki krzyżowaniu z Duńczykami. I robi się to po raz drugi: po raz pierwszy zostało to praktykowane w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Następnie rudy Białorusin ulegał poprawie dzięki naparowi krwi z czerwonych ras polskich i duńskich, później zaczęły krzyżować się z czerwonym estońskim, brązowym łotewskim. W ostatnich latach doszło do nowej infuzji czerwonej duńskiej krwi.

Charakterystyka i wygląd rasy

Rasa duńska charakteryzuje się pięknym umaszczeniem, w którym odcienie czerwieni różnią się od jaśniejszych do ciemniejszych. Niektóre osobniki są oznaczone białymi plamami na brzuchu i wymionach. Są to duże krowy, w kłębie osiągają 130 cm i ważą 550-800 kg. Budowa średnia, tułów głęboki i szeroki, nogi krótkie i masywne. Szerokość klatki piersiowej wynosi 43 cm, szerokość tylnej części 55 cm.

Opis ciała:

• lekka głowa na cienkiej wydłużonej szyi;
• szare lusterko do nosa;
• plecy są proste i szerokie z opadającą dolną częścią pleców;
• masywne podgardle.

Spójrz również

Opis i cechy krów rasy Bestuzhev, przestrzeganie zasad

Wyróżniają się rozwiniętymi mięśniami i układem kostnym, skóra jest cienka i elastyczna. Wymię jest duże, okrągłe lub w kształcie miski, sutki są cylindryczne. Charakterystyczną cechą jest zwiększone natężenie przepływu mleka, co zwiększa ogólną wydajność.

Wydajność sięga 9000 kg na laktację. W składzie mleka zawartość białka sięga 3,2-3,5%, tłuszczów - od 3,9 do 5%, co przekracza te same wskaźniki w rasie holsztyńsko-fryzyjskiej. Krowy te wyróżniają się doskonałymi walorami mięsnymi, dlatego tuczone są zwierzęta nienadające się do produkcji mleka.

Wydajność mięsa rzeźnego sięga 57-59%. Szybko przybierają na wadze, przyrost masy ciała wynosi 1,4 kg dziennie.

Plusy i minusy czerwonej duńskiej krowy

Szybko osiągają dojrzałość, wyróżniają się zwiększoną produktywnością mięsa i nabiału (do 9000 litrów) i są bezpretensjonalne. Osobliwością tych zwierząt jest wesoły, przyjazny, aktywny charakter.

Utrzymanie i opieka nad zwierzętami

Rasa duńska czerwona jest bezpretensjonalna, łatwo dostosowuje się do różnych warunków, jednak aby zachować odpowiednią produktywność, odpowiednią masę ciała, ważne jest przestrzeganie pewnych warunków:

1. Optymalna temperatura wewnętrzna. Powinien być ciepły, aby krowa nie marnowała zapasów organizmu na wymianę ciepła, co znacznie obniża jej produktywność.
2. Brak przeciągów (powodują choroby, hamują przyrost masy ciała).
3. Czystość. Ważne jest, aby regularnie usuwać obornik.
4. Stały dostęp do wody.
5. Pomieszczenie jest dobrze wentylowane, szczególnie latem.

Czerwona duńska krowa nie lubi gorących klimatów, dlatego latem potrzebny jest stały dopływ świeżego powietrza. Podczas wypasu wybierane jest zacienione miejsce, aby chronić przed słońcem w okresie gorącym, a także zapewnić dostęp do wody.

Cechy diety

Dieta krowy powinna być kompletna i zbilansowana. Za podstawę uważa się siano i zieloną trawę, które uzupełnia kiszonka, koncentraty, rośliny okopowe. Przed codziennym spacerem krowa karmiona jest 2-3 kg słomy, co zapobiega tworzeniu się gazów.

Spójrz również

Określenie paszy krów i przygotowanie dawki z uwzględnieniem spożycia paszy

Podczas tuczu zwierząt na mięso należy zapewnić:

• ziarno - do 45% diety;
• otręby - 14-16%;
• makuch słonecznikowy - 30%;
• kukurydza - 7%;
• dodatki mineralne - 7%.

Od nadejścia wiosny do końca jesieni krowa jest trzymana na pastwisku. Zwiększa to produktywność, a także tempo przyrostu masy ciała. Przy braku zieleni na pastwisku dają koncentraty i rośliny okopowe.

Specyfika hodowli

Młoda duńska krowa jest gotowa do polowania w wieku 12 miesięcy, jednak wczesne krycie niekorzystnie wpływa na dalszy rozwój samic, dlatego rolnicy podejmują działania, aby pierwsze wycielenie nastąpiło w wieku dwóch lat.

Poród jest szybki i łatwy: od 30 minut do godziny. Ciąża trwa 295 dni. W okresie prenatalnym i poporodowym krowa potrzebuje korzystnego reżimu temperaturowego. Funkcje rozwojowe:

• waga cieląt przy urodzeniu wynosi 33-37 kg, charakteryzują się zwiększonym wigorem: zyskują 1200-1400 g dziennie;
• waga jednorocznego byka zastępczego - 420 kg;
• waga dojrzałych krów - do 800 kg, byków - do 1000.

Rasa duńska czerwona jest używana do hodowli czystorasowych, a także do krzyżówek z osobnikami od niej pochodzącymi.

Częste choroby

Krowy tej rasy są odporne na choroby, mają dobrą odporność i mocne kopyta.Aby zachować zdrowie, przeprowadza się regularne szczepienia, pierwsze w wieku ośmiu dni.

Zwierzęta są odporne na zapalenie wymienia, ale konieczne jest terminowe odciąganie mleka, aby nie wywołać tej choroby. W celach profilaktycznych zwierzęta otrzymują lizanie zawierające wymagany zestaw minerałów.

Na terenie naszego kraju rasa duńska czerwona zyskała dużą popularność. Chętnie ją hodują duże i małe gospodarstwa. W sprzyjających warunkach utrzymania i karmienia młode zwierzęta wykazują zwiększoną wigor wzrostu, a dorosłe krowy - doskonałą produktywność i płodność.